De golven van mijn bestaan.
‘Het gaat in golfbewegingen’ is een cliché-uitspraak. Ik houd niet van cliché-uitspraken, want elk mens is toch uniek? Elke situatie is toch anders? Maar ik moet toegeven dat cliché-uitspraken ook wel vaak waar zijn. Golfbewegingen in gevoel, golfbewegingen in plannen maken. Wanneer ik mijn agenda erbij zou nemen zou ik ontdekken dat het sombere gevoel dat in mij huist in golfbewegingen gaat. Soms weet ik het een aantal weken totaal niet meer, soms komen de plannetjes die Rob en ik aan het maken zijn weer langzaam aan de horizon en zie ik weer wat ik ga doen. Ooit, als mijn kinderen oud genoeg zijn en hun plekje in de wereld hebben gevonden, ga ik naar Spanje. Een huisje aan de zee, met de warmte van de zon op mijn gezicht. Absoluut geen idee hoe ik dat ga bewerkstelligen, maar dat ik niet voor altijd in Schiedam blijf is al jaren duidelijk. En mijn kinderen zijn daarvan op de hoogte. Ze noemen mij altijd ‘de robuuste Hongaarse vrouw’ en weten dat ik vooral het leve...