Irritante moeder.
‘Maham…. dat dóe je toch niet?!’ Mijn kinderen vinden het maar niks als ik een kindje op straat aanspreek om te zeggen dat hij zijn ijspapiertje niet op de grond moet gooien, maar in de prullenbak. ‘Jij kent ook veel mensen, hè?’ Joska merkt dat op als we saampjes in Schiedam door de stad lopen. Gearmd met mijn meisje zwaai ik hier en daar en rechts en links. ‘Pffff….. jij moet ook echt álles zeggen, zeg! Je kent hem toch helemaal niet?’ Dat die wildvreemde er tof uitziet met die stoere pet zeg ik, ja. Ik kan me zo ontzettend voorstellen dat ik een irritante moeder ben voor een puber. Ik doe in hun ogen dingen die je gewoonweg niet doet. En ik deed ze wel. Ik vind het fijn en belangrijk om mooie, fijne of opvallende dingen die ik zie in de grijze buitenwereld te benoemen. Met een glimlach en een vriendelijk woord een plaatselijk zonnetje te laten schijnen. De aarde schoonhouden doe je met z’n allen. Het is echt niet erg om vooral jonge onbekenden te wijzen op een ...