5 December 2018

Verrek...het is vandaag 4 maanden geleden.

Ik heb een gesprek met het overkoepelende orgaan van Lucertis, de zorginstantie waar Joska liep.
Twee keer per week zag ze haar psycholoog tot aan 5 augustus dit jaar.
Uiteraard is er een melding gemaakt aan de inspectie en moet er een onderzoek gedaan worden of er fouten zijn gemaakt in het zorgtraject.
Ik zit daar met 2 onafhankelijke dames en hoor mezelf de psycholoog en de thuiszorg loven.
Zij hebben het echt goed gedaan. Ze hebben Joska gegeven waar ze al zo lang naar hunkerde: erkenning voor wie ze is en waar ze in en mee zat.
Het heeft niet mogen baten.
Ze is zestien geworden en het is inmiddels 4 maanden geleden dat ze uit het leven stapte.

Mijn verjaardag was een week hiervoor. Altijd ben ik blij en is het enorm feest.
Dit jaar was het geen feest, maar liep ik met zeer uiteenlopende emoties de dag door.
De eerste grote gebeurtenis zonder mijn dochter.
Veel gebeurtenissen en speciale dagen zullen nog volgen. Allemaal voor het eerst zonder haar.

Dag mijn lieve Joska, waar ben je nou toch?
Moet je toch kijken wat een stuk...
Míjn dochter!
Wat ben je toch mooi.

Populaire posts van deze blog

Mam, ik houd van je.

Het leven vieren? Het leven vieren.