Lanaken
Nog een paar dagen en Rob en ik gaan voor een week naar ons boshuisje in Lanaken.
Even en eindelijk 'helemaal niets'.
Van de week dachten we aan de eerste keer dat we daar waren.
Dat was met kerst 2011.
We huurden het huisje van een vriend om daar kerst met de kinderen te vieren.
Een klein huisje op een park in België, in de bossen, vlakbij Maastricht.
Met zijn vijfjes maakten we voor elkaar een kerstdiner: de ene maakte het voorgerecht, de ander het hoofdgerecht, amuses tussendoor. Joska bakte het nagerecht. Ze was dol op toetjes!
Op kerstavond richting Maastricht om een mis bij te wonen en bij terugkomst een warme chocomelk bij de open haard.
Het was fijn. Het was goed.
Het huisje stond te koop en mede door de sfeer die we daar op dat moment met elkaar ervoeren besloten Rob en ik het huisje te kopen. Een mooie uitvalsbasis om je af en toe terug te trekken en echt samen te zijn. We hebben en hadden daar geen t.v., geen Wifi, we wandelen in het bos, hakken hout en spelen spelletjes.
Beetje naïef te denken dat kinderen dat leuk blijven vinden...
De kinderen zijn nog een aantal keer mee geweest, maar de laatste jaren werd het huisje toch meer een huisje voor alleen Rob en mij.
De gedachte aan die eerste keer warmen mijn hart en tegelijk komt het besef binnen dat dit de eerste kerst wordt zonder Joska.
Alles wat er aankomend jaar gebeurt is voor het eerst zonder Joska.
Sommige dagen is dat een open gedachte, sommige dagen breekt mijn hart daardoor.
Dit is de keuze die Joska maakte en ik omarm haar keuze. Ze heeft eindelijk de rust die ze zocht.
Maar, liefje,.... gewoon even.... even een knuffeltje.... dat kan toch wel?!
Nee... nooit meer.
Het is gebeurd...
Onze wereld is veranderd.
Deze woorden schreef Natalie in een gedicht toen ze afgelopen zomer ons huisje huurde met haar gezinnetje en hoorde van jouw dood.
Jij paste op haar meiden. Zij zijn je ook kwijt.
De meiden zagen vanaf het moment dat ze het hoorden overal en steeds weer witte vlinders en dat was voor hun het teken dat jij er nog was, alleen in een andere vorm.
Soms kan ik daar wat mee, soms totaal niet.
Het is namelijk gebeurd.
Onze wereld is veranderd.
Het gedicht van Natalie:
Lieve Joska,
Het is gebeurd...
Onze wereld is veranderd
Het is nu een wereld zonder jou
Je droeg de last van de wereld op je schouders
Een last veel te zwaar voor jou
Een last die niet reëel was
Maar wel de werkelijkheid voor jou
Dat je waardevol was in het leven van anderen
Dat ging er niet in, in dat mooie hoofd van jou
Voor jou was geen plaats in dit leven
Dat stond als een paal boven water voor jou
Je was creatief, grappig en slim
Woorden die geen betekenis leken te hebben voor jou
Je zocht wel naar mooie momenten
Maar dat was een grote opgave voor jou
Er lag nog zoveel schitterends en prachtigs voor je
Maar door al die donkerte niet te zien voor jou
Er zijn zoveel mensen die heel veel om je geven
Maar door alle somberte niet te voelen voor jou
Nooit meer bankhangen en oppassen op onze meiden
Voortaan gaan wij op stap met een ander op de bank dan jou
Nooit meer praten en babbelen en dikke knuffels geven
Het zal zijn met anderen en niet meer met jou
Er zullen voor ons nog vele 'nooit meers' komen, want...
Het is gebeurd...
Onze wereld is veranderd
Het is nu een wereld zonder jou
Rust zacht Lieve meis
Dankjewel, Natalie.
Even en eindelijk 'helemaal niets'.
Van de week dachten we aan de eerste keer dat we daar waren.
Dat was met kerst 2011.
We huurden het huisje van een vriend om daar kerst met de kinderen te vieren.
Een klein huisje op een park in België, in de bossen, vlakbij Maastricht.
Met zijn vijfjes maakten we voor elkaar een kerstdiner: de ene maakte het voorgerecht, de ander het hoofdgerecht, amuses tussendoor. Joska bakte het nagerecht. Ze was dol op toetjes!
Op kerstavond richting Maastricht om een mis bij te wonen en bij terugkomst een warme chocomelk bij de open haard.
Het was fijn. Het was goed.
Het huisje stond te koop en mede door de sfeer die we daar op dat moment met elkaar ervoeren besloten Rob en ik het huisje te kopen. Een mooie uitvalsbasis om je af en toe terug te trekken en echt samen te zijn. We hebben en hadden daar geen t.v., geen Wifi, we wandelen in het bos, hakken hout en spelen spelletjes.
Beetje naïef te denken dat kinderen dat leuk blijven vinden...
De kinderen zijn nog een aantal keer mee geweest, maar de laatste jaren werd het huisje toch meer een huisje voor alleen Rob en mij.
De gedachte aan die eerste keer warmen mijn hart en tegelijk komt het besef binnen dat dit de eerste kerst wordt zonder Joska.
Alles wat er aankomend jaar gebeurt is voor het eerst zonder Joska.
Sommige dagen is dat een open gedachte, sommige dagen breekt mijn hart daardoor.
Dit is de keuze die Joska maakte en ik omarm haar keuze. Ze heeft eindelijk de rust die ze zocht.
Maar, liefje,.... gewoon even.... even een knuffeltje.... dat kan toch wel?!
Nee... nooit meer.
Het is gebeurd...
Onze wereld is veranderd.
Deze woorden schreef Natalie in een gedicht toen ze afgelopen zomer ons huisje huurde met haar gezinnetje en hoorde van jouw dood.
Jij paste op haar meiden. Zij zijn je ook kwijt.
De meiden zagen vanaf het moment dat ze het hoorden overal en steeds weer witte vlinders en dat was voor hun het teken dat jij er nog was, alleen in een andere vorm.
Soms kan ik daar wat mee, soms totaal niet.
Het is namelijk gebeurd.
Onze wereld is veranderd.
Het gedicht van Natalie:
Lieve Joska,
Het is gebeurd...
Onze wereld is veranderd
Het is nu een wereld zonder jou
Je droeg de last van de wereld op je schouders
Een last veel te zwaar voor jou
Een last die niet reëel was
Maar wel de werkelijkheid voor jou
Dat je waardevol was in het leven van anderen
Dat ging er niet in, in dat mooie hoofd van jou
Voor jou was geen plaats in dit leven
Dat stond als een paal boven water voor jou
Je was creatief, grappig en slim
Woorden die geen betekenis leken te hebben voor jou
Je zocht wel naar mooie momenten
Maar dat was een grote opgave voor jou
Er lag nog zoveel schitterends en prachtigs voor je
Maar door al die donkerte niet te zien voor jou
Er zijn zoveel mensen die heel veel om je geven
Maar door alle somberte niet te voelen voor jou
Nooit meer bankhangen en oppassen op onze meiden
Voortaan gaan wij op stap met een ander op de bank dan jou
Nooit meer praten en babbelen en dikke knuffels geven
Het zal zijn met anderen en niet meer met jou
Er zullen voor ons nog vele 'nooit meers' komen, want...
Het is gebeurd...
Onze wereld is veranderd
Het is nu een wereld zonder jou
Rust zacht Lieve meis
Dankjewel, Natalie.
